De gebarsten kruik

@earth20genesis

​"Een oudere vrouw vervoerde twee grote kruiken gedragen aan een juk. In een van de kruiken zat een barst, terwijl de andere kruik perfect was en altijd een volle portie water leverde. 
Aan het einde van de lange wandelingen van de beek naar het huis kwam de gebarsten kruik slechts halfvol aan. Twee jaar lang ging dit dagelijks door, waarbij de vrouw steeds maar anderhalve kruik water mee naar huis nam. 
Natuurlijk was de perfecte kruik trots op zijn prestaties. Maar de arme gebarsten kruik schaamde zich voor zijn eigen onvolmaaktheid en voelde zich ellendig dat hij maar de helft kon doen van wat hij moest doen. 
Na twee jaar, van wat de gebarsten kruik als bittere mislukking beschouwde, sprak de gebarsten kruik de vrouw op een dag aan bij de stroom. 'Ik schaam me voor mezelf, want deze scheur in mijn zij zorgt ervoor dat er veel water, op de weg terug naar je huis, lekt.' 
De oude vrouw glimlachte: 'Is het je opgevallen dat er bloemen aan jouw kant van het pad staan, maar niet aan de andere kant van het pad?' 
'Dat komt omdat ik altijd al op de hoogte was van je barst, dus heb ik bloemzaden aan jouw kant van het pad gezaaid, en elke dag als we terugliepen, gaf  jij ze water.'
Reeds twee jaar heb ik deze prachtige bloemen mogen plukken om de tafel te versieren. Zou je niet gewoon zijn   zoals je bent, dan zou er niet die prachtige schoonheid zijn om het huis te sieren.'
Ieder van ons heeft zo zijn eigen unieke 'gebreken'. Maar het zijn juist de scheuren en gebreken die we hebben die ons samenleven boeiend, interessant en waardevol maakt. 
Je moet gewoon simpelweg elke persoon nemen zoals hij is en vooral kijken naar het goede in hen."

Met dank aan; @earth20genesis
​